Bir Bilmecede…
Bilmem ki
Lahzanýn hangi renginde
Ruhumun hicran sahnelerinde
Yüreðimin dinmeyen buðulu ümitlerinde
Bekliyorum, sabrediyorum, gözyaþlarýmý siliyorum
Asla sitem etmiyorum, andýkça serinliyor, hamt ediyorum
Ne vakit düþlesem
Hülyalarýn feyzinde nefeslensem
Seni hiç görmesem, tenine dahi deðmesem
Ve fakat derin bir firkatle sinemde ki muhabbetle göçsem
Hiç deðilse ötelerde beklesem, suhuletinle yetinip sevinsem
Her harf ve hecede ve kelimelerde ruhumu aþka teslim etsem
Ceylanlar subaþýndayken
Leylaklar þevkle rengârenk açarken
Kelebekler sessiz ve nezaket içinde ümitlerine uçarken
Sabreden ve zikreden derviþin, hasret içindeki bir nefesin
Aynanýn karþýsýnda suretine saatlerce hevesle bakan güzelin
Düþlerinde tebessüm eden, gülmeye muhtaç mahzun kimsesisin
Boynu bükük melülleþenin
Kuytu ve sessiz tepelerde gözyaþý döken çaresizin
Sabra minnet eden, zatý celalini hatýrladýkça hislenen
Edebi, iffeti, halveti, izzeti, þeref ve haysiyeti ulvi olan kederin
Ruhunun ve kalbinin yüceliðinde tevazuu eden o ecir sahibinin
Hevesten, heva, vehim ve zandan arýnmýþ aklýn ve vicdan ehlinin
Senin rýzana boyanan
Yaþamak için deðil, niteliði bulunan
Ýkinci bir doðumun idrakiyle zatýna kulluk yapan
Ruhsat ve maslahattan ziyade azimeti tercih etmekle yetinen
Çile ve cefanýn halinde suhulete eriþen, tebessüm edebilen yaran
Bu kadar edep ve ehliyete eriþmiþ dost, refiklerin zümresinden eyle(Âmin)
Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Cilasun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.