gel-git zamanlar
açým açýktayým
dört duvar arasý volta
sensizliðe öfkem
bu yüzden aynalara dönmem yüzümü
beklemek boþuna
ne desem sürüklüyor rüzgar
yollar alýkoymazken gitmeleri
yüreðe hançer her söz
yazýlýrken yokluðun güncesine
sustur dilimi
kaç çýðlýðý yakýp örterken üstüme
duymadýn
þimdi düðüm düðüm boðazýmda bu kent
yitirdim nefesimi
aðlattým içimdeki çocuðu
yüreðime her sarýlýþýmda...
oysa kimse yoktu...
16/02/2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.