Her gece, Geçip aynanýn karþýsýna , Hüznünü tarýyordu bir kadýn Kýrýlan saçlarýnda.. .
Ve solgun bakýþlarýnda, Düþlerine vurulan acýmasýz tokadýn Mor izleri yansýyordu aynaya .
Hep aralýk býraktýðý kapýdan, Eksilen ömrüne ömür katacak, Üþüyen ellerini avcunda ýsýtacak Acýyý ters yüz edecek bir tebessüm, Bir güzellik bekliyordu hayattan..
Olmayýnca, Topladý saçlarýnda arta kalan kederi. Bir medyum edasýyla , Yýkarým ay ýþýðýnda , akar gider dedi . fýsýltýyla...
Ay buluta saklandý karardý ayna . Kadýn kalktý yavaþça. Bir kedi gibi sokulup yataðýna teslim oldu uykuya. Ve rüyasýnda , Çantasýndan çýkardýðý kýrmýzý rujla, *Aþka gidiyorum, dönmeyeceðim * yazdý aynaya ...
MELAHAT ÇETÝNKAYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
YAKAMOZ ŞİİRLER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.