’ yazmak bir þehir büyütmektir yazmak sana baðlamaktýr mutlu sonlarý ve sana baðýþlamak bütün kuþlarý ’
istanbul’a uzanan o heybetli uyanýþýn þaþaalarýný duyuyorum sevgilim ! meðer ben masivanýn acem diyarýndan geliyorum hani ziyaretin orta yerinde ölmüþçesine etin kemiðe bürünüþü halleri say bunu çok içten ve görkemli bir varsaðý hatta hani tozuna topraðýna belenmek yollarýn özlediðim o gerçeðin bir içimlik sarhoþluðu ile ihtiþamýn içinde baþkalaþan bir eriyik oluyor gözlerin hani kentlerin tarihine dayanarak belki de görmekle duyumsanmayacaðý kanaatiyle milyon kez uyanýyorum düþümden zemheride güneþi sevmenin heyecanýyla tutuþuyorum
adýmla sýnanýyorum aþk sýz ým ! insan arýnmak adýna gömülüyor yalnýzlýða içime sustuðum hüzünler boþalýyor bulutsuyorum birden bire olmuyor kopuþu damlanýn hakikatin içinde rýzkýný arayan göçmen misali baðrýmda goncalanýyor að gül
yaþamak oooy! göðün kanatlarý altýnda dilenmektir tutuklu bir dil ile aðlayabilirsek ardýndan çok sebep var iklimlerin
ulu orta koma beni sevgilim ! ateþin okþadýðý can yanýðý ile tutup çýkarýrken serinliði gün yüzüne estikçe güzelleþen bir rüzgarda bulmalýyým gözlerini