Micingirt Ben

rüyalarda dolaþýrým
solgun ýþýklarla her gece
dolaþýrým bucak bucak paslý düþüncelerimle
Micingirt ben ve uzun saplý bir dirgen
ýssýz ve yorgun harmanlar
sessiz ve yapayalnýz

renk ölü ses maþat yoruldum
sarsýk ve acýlýdýr hayallerim
temaþa eder her giden yabancý
cinni maðaradan aþaðý
kar yüzlü dereleri

koyu bir sýzý sarar zâr zâr bahtsýz yürekleri
ne kadar da fark ettirmesek de
müthiþ bir duygu taþ duvarlar
viran olan bir mâzi ve
öldürülmüþ eski evler
çatýlar tutuyor perdeliyor
nasýrlý elleri
toprak bacalarý

yankýlanýyor zigav’ýn dere
akbaba’nýn gerdanýndan
hüznüm aysbergler gibi

duygular enkaz
amcalar yok bir nesil kayýp
zaman dar dünya geniþ
gece zifiri karanlýk
kümbet ayrý bir hendese

çocuklar benden kaçýyordu
þeherli gelmiþ þeherli nidâlarýyla
gel de aðlama

týpký daðýlmýþ bir tesbih misali
imamesi kayýp
savrulmuþtuk baþ döndüren
zamanýn akýþýnda

sus biçare divane
diyordum kendi kendime
mevsimin sonu kimse ses vermiyordu
bir ara bir ses duyar gibi
yosun serinliðinde

bu yerde ilham da yoktu duyguda
hem yerimi þiir yazmanýn þimdi
hasretin katýlýðýnda boðuluyorum

hele “koruða güneþ vurunca
kuzularý getir”
ah iþte bu cümle var ya
derinden sarsýyordu tüm hatýrlarý

gamda ýslanýyor
kederde yýkanýyordum

ne zaman yeni bir bahar
ne zaman Micingirt
ne zaman

Þiirde geçen Micingirt doðduðum köyüm...

Ömer Ekinci Micingirt

Sosyal Medyada Paylaşın: