ACIMAK Düþünce dizlerimiz kanardý küçükken Þimdi ciðerlerimiz daðlanýyor düþününce Aðlayýnca gözlerimiz yanardý o zamanlar Þimdi alýr da boðar bizi her düþünce.
Düþlerimiz ipinceydi o zamanlar Ortasýndan kýrýlýrdý itiliverse Þimdi vinçler geçer de üstümüzden Düþüncelerimiz üþür sadece.
Yaðmurlara tutunurduk biz küçükken Rüzgarlarla ulaþýrdýk daðlara En çok ellerimiz acýrdý ya düþünce Acýlar unutulmazmýþ zaman yürüdükçe.
DEDE ÝRFAN ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
mertvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.