SORMUŞLAR İNSANA...

Aðlayana sormuþlar
neden aðlýyorsun diye..
Beni aðlatana sor demiþ..

Gülene sormuþlar
neden gülüyorsun diye..
Beni güldürene sor demiþ..

Hayata küsene sormuþlar
neden hayata küskünsün diye..
onuda bana sor demiþ...

Beni aðlatan gelip geçti
Beni güldürende sonradan aðlatý verdi
Ha bana küskünlüðümde
böyle insanlara inandýðýmdandýr belki

Neden insan insana güvenemiyor
Neden samimi duygularýný
içten paylaþamýyor
Neden hep arkandan kalleþçe
vurulacakmýþ gibi hislere Ýnsan kapýlýyor

Nereye gidiyoruz ey Ýnsanlar
Yoksa bu Dünyada baþkalarýna güvenecek
yaraktýklarmý var...

Etrafýnda insan göremeyen
artýk Hayvanlarda Ýnsanlýk arýyor
Hayvanlara dostluk besliyor..

Nelere kadar düþürdük seni ey EN INSANLIK
artýk ayaða kalkma vakti gelmedimi dersin....


Sosyal Medyada Paylaşın:

Suphi Capaci Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

KARDESI OLMALI BIR INSANIN BAŞARI NEDiR KİMSEDEN KORKMAM CAHİLDEN KORKTUĞUM KADAR... BABALAR ÖLMEZ... ZAMAN EN BÜYÜK HIRSIZDIR! BEN BABAMIN OGLUYUM.... ERKEN KALKAN YOL ALIR DERLER... HAYAT UZUN BIR YOL ... EN BÜYÜK ZENGİNLİK ÖZGÜRLÜKTÜR GÖZLERINDI BENI BENDEN ALAN..