Hazan yüreklim,

Son mektumdur bu sana,
Bir Moskova gecesi,
Dýþarýsý kar,kýþ ve dýþarýsý ayaz,
Kapýlarý kapalý,
Iþýklarýn yanýk olduðu pedelerin ardýnda,sevda kokusu var belki,
Bir yerinde ergenler vardýr belki bu þehri/n,
Buðulu camlara kalp resmi çizen,
El ele tutuþan aþýklar var sokakta geçen,
Dillerinde sevda þarkýlarý ayný aðýzda mýrýldýyorlar,
Karlý geceye,
Adeta,
Mutluluk saçýyorlar soðuk geceye,

Kanatan yaralarýn yürek yaktýðý,
Birileride vardýr muhakkak bu koca þehirde,
Gecenin derdine kelepçe takmýþ,
Hicraný içlerine mahkum etmiþ ,mutsuzlar,

Geceye mektup yazýyorum,
Kril alfabesinde,anlamayacaðýn dilde,
Kalemimde dert,mýsralarýmda hüzün var,
Bildiðim bütün kelimeleri sayýyorum sana,
Satýr aralarýnda,
Ve her gece uymadan önce,
Kuþ bekýþlý penceremden Krasni ploþeti izlerken,
Seni dikizleyen düþlerimi yazýyorum günlüðüme,
Kaçak ve firar sevdamýzý iþliyorum kaðýda,
Sessizliðin þahitliðinde,

Daha sonra,
Aidamir Muguhan’ýn çörniyi glaza þarkýsýný dinliyorum,
Tekrar,tekrar defalarca,
Uçan patiklerin,
Dolandýðý deli rüyalarý anlatýyorum,boþ duvarlara,
Son vermeden önce mektubuma,

Son satýrlardaki,son selamlarda býrakýyorum sevdamýzý,
Sana yazdýðým ilk ve son mektubumda,
Hazan yüreklim..

Mehmet Kýlýçel,

Sosyal Medyada Paylaşın: