Ozan Arif!

Ozaným, ozaným, ozan Arif’im;
Senle güzelleþti özgün tarifim.
Folklorla, müzikle boy gösterirdik;
Ülkücü gençliðe coþku verirdik.

Yetmiþli yýllarda Samsun’du mekân;
Mücadele verdik hiç yokken imkân.
Yürekten dostlardýk, pek güvenirdik;
Birbirimize hep moral verirdik.

Saygý ve muhabbet her zaman vardý;
Yalansýz, riyasýz dostluklar yârdý.
Týrnaðýmýza taþ deðse ezerdik;
Ülküdaþýmýza deðer verirdik.

Çýkarcý deðildik, hep paylaþýrdýk;
Arada hýrlaþsak da uzlaþýrdýk.
Cesurduk, yiðittik, özveriliydik;
Bir yardým gerekse omuz verirdik.

Bizim kuþak pek az kaldý geride;
Çatlý’lar, Kukul’lar kim bilir nerde!
Seksenle birlikte darbeler yedik;
Arardýk, sorardýk, haber verirdik.

Allah, kalanlara selamet versin;
Göçenlere ise rahmet eylesin!
Ozaným, küssek de mutlak söz verdik;
Davamýz kutsaldýr, destek verirdik.

Tek gücendirilen sen deðilsin, bil;
Haddini aþanlar için çalar zil!
Bilirsin, her daim alýnda terdik;
Yererdik, överdik, emek verirdik.

02.02.2015
Kardeþim ve dostum Arif Þirin’e buradan hürmet, muhabbet ve mahsus selamlarýmý sunarým.

Sosyal Medyada Paylaşın: