Meneviş Renkler
halfeti qarasýna booyalý sis/li bir kýþ günüydü
çizgili mercan yeþili deseninde ki heybem
azýðýmda ise özlem tonundaki hasretlerdi, kanatlanmýþ kelebekler
tan aðarmalarýna tutunan þafak
birde ýþýnlanmamýþ ÝLLETLERÝMDÝ bé gülüm
iþte öyle bir günde düþtüm yollara
karný ak,
sýrtý desenli
renk renk kanatlý kuþ ötüþleriydi
beni sana yaklaþtýran ,öz
çobanyastýðýna aðlarken,yeþil renkli hatýralar
vede
her sabah kirlenmiþ bu þehrin, dumansýz bacalarýna dadanan güvercin kanatlarýydý
beni aparan,gülüm
kimbilir...!
bu benim en son perdemin, son açýlýþýydý
ellerim titrek uzantýsýnda
benzim soluk fil diþi,uçukluðundaydý
nefesim/se aðu yeþilindeydi o gün
nednese..?
nerelerdesin diyemiyecek kadar lal ,gözlerim þaþý
ellerim eplepsi titrek/liðindeðdi
artýk özlemim firar/i kaçýþýnda ?
eskisi gibi hüngür dökmesede göz yaþlarým
olmasa da salkým saçak akasya çiçekleri
yinede üstüne dökülen damlalarýmdý
gizli
ve
sessiz
boynu bükük þakayýklar gibi büküldükce büküldü bu boynum
yetim memba bir çocuk gibiydim,anlýyormusun?
olmasa da sümbül,
olmasa ds süsen
vede
yol gösterenim
seni aradým son sözümü demeye
seni bé gülüm
Kadir Haktan TÜRKELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir Haktan TÜRKELİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.