Gel Kimseyi Yargılama

Yar…
Bir düþün
Cahiller niye ben der
Nefs hangi hevesten vazgeçer
Gönül þirazesi sevdasýna duçar olmak ister
Düþman güler, dost niyaz eder, nefs ölünce heva biter

Ne bilirim
Sohbet edenlere imrenirim
Sýð fikirlerim, köksüz ümitlerim
Mazlum nefeslerin gönlünde mi sevincim
Haksýzlýða uðramýþ maðdura ne deyim, sýr bilirim
Çilede hikmetin marifetine ram eðlemek için beklerim

Hayallerim
Ah u zar ettiren emellerim
Sineme nakþeden, eza veren ukdelerim
Dünyayý neyleyim, nefsime mi tenezzül edeyim
Hak ve hakikat þiarýný Haniflik bilirim, ümitlenirim
Þahadet þerbetini içen ruha muhabbetle niyaz ederim

Ah o sahralar
Bilsen ruhuma neler anlatýrlar
Ýçimde yaþayan, yüreðimin sahillerine vuran
Afakýmda þimþekler çaktýran, vahalara umut býrakan
Semadan derin bir tebessümle aþk saðanaðýný býrakýrlar
Yanýp, yýkýlan, umutsuzca bakýnan, nidaya meftun olanlar

Yar
Ne söyleyim
Bilmem ki nasýl hitap edeyim
Ýçinde bulunduðun cefadan nasýl çekeyim
Bir umut olmak için bu caný feda etmek isterim
Ýþte o zaman sessizce bir iþe yaradýðýma sevinirim
Yýllardýr kurak olan gönül pýnarlarýmý siler, niyaz eðerim

Yar
Gel kimseyi yargýlama
Ýçinde yaþayan canavara onu býrakma
Aþk ve sevdasý olmayan her ne varsa arýn hiç durma
Gönlü ölmüþ, umutlarý sönmüþ, ruhu ezilmiþ olarak yaþama
Aklý, ilmi, irfaný, sýrrý, hikmeti, muhakemeyi terk edipte yatma…

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: