Yani iþde gecenin körü, Yazmak onu, Býkmadan usanmadan,üstelikde görev gibi deðil, Ýçdiðin þarap gibi, Ýçtiðin aþk gibi onu düþünmek ve düþlemek.
Duygularýnýn esiri, Mühebbet bir dünya... Hiçbir zamana sýðmayan iþtahla düþünmek, Þiirlerle,þarkýlarla doyuramadýðýn bir özlemle özlemek.
Yüzlerde onun yüzünü aramak, Aramak, Kaybettiðinin yüzü mýh gibi aklýnda...
Tanrý dudaklarýma, Onun dudaklarýný sürdü ki, Tat ve sürün dedi. Unutulmaz bir tadla... Tanrý onun ruhunu benim ruhumla tanýþdýrdý ki, Gerçek aþký ordan burdan kitaplardan okuyup duymamam için. Cezammý? Ödülümmü? Ayrýmýn yapamýyacak kadar kör bir bakýþ ona bakmak... Zamanýn uzamasýyla özlemin içimde dayanýlmaz olmasý, Bu özlemin beni yakmasý, Fýrýncý babanýn somunlarýndan çýkan duman gibi yüreðimin dumaný. özlemek özlemek Hasretle, Sevda ile... Özlemenin herþekliyle ve her tadýyla...
Sýnav kaðýdým doldu be.... Gel artýk!......Brn
Sosyal Medyada Paylaşın:
BERNA EREN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.