Karanlýk…
Gecemde gündüzümde karanlýk,
Gecemin yýldýzý, günümün güneþi olarak bildiðim kiþi
Ömrümü yoluna sermek istediðim kiþi
Yani sen!!! Gittin!
Yalansýz, riyasýz sevdim be seni
Çünkü bilirim ki yalanla kurulmaz aþkýn temeli
Temeli saðlam olmayan bina misali
Peki bu kadar mý kolaydý yýkmak
Kolaymýydý gerçekten de böyle çekip gitmek
Tüm anýlarý bir kibrit kývýlcýmýyla yakmak kolay mýydý?
Evet sadece bir kývýlcýmdý güzel anýlarýmýzý yaktýðýn þey
Sadece bir kibritin ufacýk bir kývýlcýmý!
Öyle çok sevdim ve öyle çok seviyorum ki
Gidiþin deðil, gitmek sözünü kullanman bile güneþimi söndürmeye yetti
Aðustosta bile üþür ve titrer bedenim
Gittiðinden beri yalnýzlýk limanýnda bitmez oldu misafirliðim.
Aylardýr içimden bir fýsýltý kopuyor sadece
O fýsýltýnýn eþliðinde, dön diyorum, dön artýk geri
Evet sadece bir fýsltýyla sesleniyorum sana duyarsýn diye
Çünkü uzaklýklarýn iþidir haykýrmak, bir fýsýtý yeter yakýndakilere
Yüreðim yüreðine çok yakýn be prenses
Duymalýsýn artýk beni…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.