Beni af et anne...!

Biliyormusun anne,
Sana verdiðim sözü yine tutmadým,
Hayalet aklým,gene hatýrladý onu,
Dün camýna bakarak geçtim,
Perdeleri gene kapalýydý.
Nasýl tutmuþ kalbi kör gene,
Cama çýkmadý,bana gelmedi anne,

O an belim büküldü,
Dizlerim dayanmadý,taþýyamadý omuzumdaki dert yükünü,
Ýçim gene daðlandý,
Ciðerim kan damlattý,
Takatim kalmadý anne.
Takattim kalmadý anne,

Kalbim aðýrýyor kalbim,
Sýzým,sýzým,sýzlýyor yüreðim,
Bedenim üþüyor,bedenim,
Yürek sokaðým çok dar anne..
Üstelik acým sýðmýyor hicran kaldýrýmlarýna.
Onsuz dar aðacýnda asýlý bir mahkum gibiyim.
Bu kalp onu unutmuyor,
Kalbim onu unutmuyor anne,

Ondan ayrý nefessizim,nefessiz,
Felçli bir hasta gibi çaresizim,çaresiz.
Mezarý hazýr,
Taze bir ölü gibi,
Duygusuz,hissiz ve ruhsuzum anne...

Her gece rüyalarým giriyor,
Uyandýðýmda...!
Bir bedevi gibi kala,kalýyorum ayrýlýk Çölü’nde.
Hayalet aklýmdaki binlerce soru ile,
Sonrasý..!
Kâbuslarla boðuþuyorum zifir karanlýkta.
Bende ayrý..!
Yalýn ayak koþuyor hayalim dikenli tarlada.
Küllerimi savuruyor iblis her gece.
Yalan imtiyazlarýy/la.anne.

Son yolcu gibiyim,
Sevda Sokaðý’ndaki otobüs duraðýnda,
Ayakta bile yer bulamayan,
Son yolcu gibi anne.

Dün gece gene o rüyayý gördüm.
Hane o rüya var ya hiç bitmeyen,
Hane beni bir taþ ocaðý gibi,kökünden dinamitleyen,
Hane bir yük treni gibi üzerimden geçen,
Her gece beni kan ter içinde uyandýran,
O rüya.

Dizelerimdeki efkar ve keder sýðmýyor sayfalara.
Artýk hiç bir þey ýsýtmýyor içimi.
Belkide his etmiyorum hiç bir þeyi...
Söz konusu o soysuz-sa.
Verdiðim hiç bir sözü tutamam.
Sözümü tutmadýðým için.
Beni afet annee..

Mehmet Kýlýçel
Sosyal Medyada Paylaşın: