GÖÇ EDERKEN

“Kaybolan yýllarý” çalarken keman
Toz duman sanki kafam, þaþkýn zaman
Yorgunum arkadaþým, yok bir liman
Göç ederken duygular þaþkýn sanki

Bahtýmýn yazgýsý ilk günden kara
Ýncinen sevgilerim derin yara
Ah! Hayat etti neden hep madara
Göç ederken umudum bitmez gibi

Köklerim sallanýyorken lal dilim
Bir avuç küldü kalan, yok kandilim
Aldatýrlar ama derler adilim
Göç ederken güvenim sorgum hani

Göç edenlerle bu yalnýzlýk büyür
Bu yürek topraðýn üstünde çürür
Sormayýn hiç mavi kýz nasýl üþür
Göç ederken bedenim gelmez geri

Fâ’ilâtün / fe’ilâtün / fe’ilün

Sosyal Medyada Paylaşın: