Bu nasýl bir güzellik, bu nasýl bir þey, Takýlmýþým peþine, sürüklenmiþim iþte, Gözüm boyanmýþ, aklým karýþmýþ, Secdeye kapanýr gibi, Ayaklarýnýn surlarýna düþmüþüm... Aklýma sen mukayyet ol, çýldýracaðým Allah’ým…
Oysa, o benim, eli kýnalým, dudaðý ballým, yanaðý allým, Mis kokulu çiçeðim, meyve veren dalým, ’Ne de tatlý gülümsüyor, pek de güzel yakýþmýþ üstüne, Altýn iþlemeli bindallýsý ’ dediðim... Çocuk masumiyetim, kaný deli gibi akan yarým aklým, Çýkan en isabetli, en güzel falým, O benim, pembe düþlerimin hurisi, cennet bakýþlýmdý...
O benim yanlýþ hesaplarým, çizgisiz defterlerim, Ucu kýrýk kalemlerim, Ýsmi, dört kitap gibi kutsal saydýðým eþsiz varlýðým, Ýçimdeki öksüz, yetim yokluðum, Sevgisi, yedi iklim kadar zengin, bereketli topraklar kadar geniþ, O benim yüreðimin gerçek sahibi bildiðimdi...
O benim, firari gençliðimin posta kutusunda unutulmuþ Eksik adresli mektubu... Ýçimdeki kalp sýzýsýnýn hasret harcýyla örülmüþ ateþ tuðlasý, O benim uçurum kenarlarýnda açan yaban eriðimdi... Koparýp alsaydým dalýndan, biliyordum dilimde kalacaktý burukluðu… Ve hiçbir þey o günden sonra eskisi gibi tat vermeyecekti...
O benim aþk merdiveni çiçeðimdi, Dokunsam kavuþacaktým belki de... Belki de, çok sürmeyecekti sevinçlerim, Ýkimizi de al aþaðý edecekti kahrolasý hoyrat uçurumlar...
O benim günahlarým, sevaplarým, Bozduðum oruçlarým, yeminlerim, Korkulu rüyalarým, yarým kalmýþ þarkýlarým, Ninnilerim, türkülerim, O benim içimdeki çözülemeyen kör düðümlerim, Kutuplardaki güneþim, depderin dipsiz kuyum, Son nefesimi verirken içeceðim can suyumdu...
Onu tanýmadan önce solda kalan kocaman bir sýfýrdým, Bir hiçtim iþte, gölgem bile yoktu, Tanýmýyordum kendimi, hep sordum : ‘’ Ben kimdim?’’ Gönül aynasýndan bakýnca anladým ki, Ben, þimdi adam olmuþum, Yüzüm gülüyor iþte, Aðzým laf yapar olmuþ, Sevsinler beni… Ýyi de ben kimi seveceðim? Yine var elde sýfýr...
O benim, yýllar önce saklambaç oynarken kaybettiðim çocukluk aþkým, Beþikteyken sokaða terk edilmiþ yalnýzlýðýmýn tesellisi, Kurak arazide nadasa býrakýlan tarlam, Kaybolan yýllarýmýn geç gelen adaleti, O benim fakir gönlümün çöllerine yaðan mucizevi yaðmurlar, Yüksek daðlardan kopup gelen çýðlýklarým, Neþelerim, hüzünlerim, sevinçlerim… Soframda kana kana, doya doya içtiðim buz gibi ayraným, O benim ekmekteki tuzum, kahvaltýdaki reçelim,balým, En tatlý suyum, en güzel huyumdu...
O benim keyif çayýmdaki küp þekerim, Nefsimi doyurduðum ruh eþim, Odun ateþinde piþen en lezzetli ekmeðimdi... O benim… O benim… Aynada gördüðüm kendim, Dolmayan testim, Yarým kalan her þeyim...
Ayaklarýnýn surlarýna düþtüðümde anladým ki, Þimdi yalnýzlýklarý oynamak yine bana düþtü... Gördüðüm bir düþten ibaretmiþ... Uykudan uyanmanýn mahmurluðu var gözlerimde, Çok yoruldum... Az soluklanmak için, Sýrtýmý buz gibi bir duvar dibine yasladýðýmda anladým ki, Taþlar þimdi yerine oturmuþ, Yüreðime daha fazla hasretlik oturmadan, Kalk gidelim ayaklarým, Buralarda bize yatacak yer yok...
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi) 26-27-28 Ocak 2015- Isparta Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.