DOKUNMADAN VE HİÇ GÖRMEDEN

Yine geçiriyordum içimden,
Bir aþkýn tarifsiz hayalini,
Kim olduðunu bilmeden,
Dokunmadan ve hiç görmeden.

Aþký seviyordum,
Seviyordum sevmeyi,
Aradým bulamadým yüreðim sahibini,
Arkamda sakladým dâim bir gülü.

Ne verebildim gülü,
Ne gülüverebildim,
Ezelden beri gam çekmiþ bu beden,
Bilmiyor! Neyi, kimi seviyor ve neden?

Bakmadý ki gözlerim baþka gözlere,
Kalkmadý ki baþým hiç yerden,
Ahým sana deðil, bana engel benden,
Farký yok dilimin kalbime hapishaneden.

Býrakmýyor söylesin
Sevdiðini sevdiðine,
Çözülmeden bu dil,
Ölüm gelecek bu bedene.

Çekip koparasým geliyor þu dili,
Parmaklýklara vurulan kilit misali,
Yoktur eminim bu aþkýn emsali,
Söylemeyip atýyor içine aþkýn talihsiz sahibi.

Sevda, öyle güzel öyle büyük ki,
Yakýþmýyor bana beþeriyet kýyafetindeki,
Neþemdir tek bir söz dilinin altýndaki,
Kalp çürüse de cesette, aþkýn yüreðimde bâkî.
MSTFGL
Sosyal Medyada Paylaşın: