Yurdumda sürdüler beni

pür neþemden vatanýndan dýþlandým
katran gibi kazanlarda haþlandým
kor kuyularda kafamda taþlandým
doðru konuþtum tak vurdular beni
yetmedi yurdumdan sürdüler beni


hain dediler gözden düþürdüler
kaleþ dediler dile düþürdüler
kuyumu eþip dibe düþürdüler
doðru konuþtum tak vurdular beni
yetmedi yurdumdan sürdüler beni


sahnede linçe kalkýþtýlar beni
densizlere peþkeþ çektiler beni
hayin diye manþet ettiler beni
doðru konuþtum tak vurdular beni
yetmedi yurdumdan sürdüler beni


göðsüme sýktýlar mavzer kurþunu
mesken ettiler paris yokuþunu
saldýlar gönlüme dert baykuþunu
doðru konuþtum tak vurdular beni
yetmedi yurdumdan sürdüler beni


aldýlar elimde nem var nem yoksa
kolum çolak kaldý ayaðým aksa
ah dediler birde gözü kör olsa
doðru konuþtum tak vurdular beni
yetmedi yurdumdan sürdüler beni


anamý atamý býraktým gittim
çocuðum eþimi býraktým gittim
vataným topraðým býraktým gittim
yaban elde azrail vurdu beni
yetmedi mahþere sürdüler beni

Mehmet Kýlýçel

Ahmet Kaya Anýsýna yazdýðým þiir mekaný cennet olsun











Sosyal Medyada Paylaşın: