istiridye kabukları...

En güzel þiirlerimi
en güzel i mgelerle
sana yazmak isterdim biliyorsun !



bu akþam gözleri buðulandý
göðsü içine çökmüþ göðün
sakladý bütün güzelliklerini
saðýndan, solundan, üstünden altýndan
önünden, ardýndan akan
en çok da gözlerinden



oysa sevgili Ýstanbul
þahdamarý en çok orada atýyordu
orada yaþýyordu
yiðitlikler, sevdalar aþklar
puþtluklar ve de döneklikler




lakin can
biz geçip zaman tünelinin içinden
düþ ekip, düþ devþirmeliydik
þiirlerimizi mavi sulara býrakýp
gemilere, kuþlara göðe
üç boyutlu güzellikleri anlatýp
bir köprü kurmalýydýk
iki kent arasýnda
istiridye kabuklarýndan



lavanta kokmalýydý parmak uçlarýmýz
ki sevgili Ýstanbul
aþkýn kokusuydu lavanta kokusu
sevginin, dostluðun resmiydi
köpüklü denizlere benzeyen yüreklerimiz
kýrlarýn, yelin güneþin içine baðdaþ kurup oturmuþ
içinde atlaslar
mavisi Marmara’nýn ve moru menekþenin
en çok bize yakýþýyordu
en güzelde biz aðlýyorduk martýlarla
anýmsadýn mý ?




en çok içimin senini seviyordum
senin gözlerinle bakýyordum
kýzýllýðýna kavuþmuþ daðlara
ellerinle denizime dokunup
i mgelerinle ýslatýyordum kýsa saçlý yüzümü
hüznüyle sevincini harmanlýp dostluðumuzun...





Seval Akkuþ










Sosyal Medyada Paylaşın: