Mis kokunu özlüyorum badý sabah rüzgarýnda Binlere bölünüyorum mazinin her anýnda
Saðlam bir dal arýyorum sensizliðime tutunacaðým Hayatýma giren misafir, can yarým ,kaderim Sevecen yüzüne hasret kalýþým ,uykusuz gecelerim Geleceðim diyerek, giderken Ýhanetindi kendine kaçýþýn Vedaydý son dokunduðum yüzündeki çizgilerin Ýsyaným... Gökyüzüne mýrýldandýðým ayrýlýk melodisi Hep ondan Sensizlik gömleðim aðýr geliyor bedenime Yavaþ yavaþ ÖLÜYORUM Sensizliðe
Tozu dumana katarak gittiðin günlere isyan þiirlerim Senli çarpýk düþüncelerde kaybolan Ben yaralý serçe sessizce aðýtlar yakan Attýðým her adým baktýðým her yüz Sana çýkan yolculuðum Caným yanarken cehenneme kadar yolun var diyemiyorum Kara gözlüm ,can yolum Sana faili meçhul cinayetleri bile iþleyemeyen Yaralý þehir’e sýðýnmýþ Ýki yetim ben ve sen Gitmiþim senden hatta kendimden bile Yok oluyorum
Kýrýk kýrýk helalleþmeden Saniyelere
Sosyal Medyada Paylaşın:
meral melek kaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.