Yaslandým gecenin göðsüne seni düþünüyorum Yorgun yüzümde depremler var üþüyorum Nefes alýp vermek yetmiyor artýk Ekmek yemek su içmek yetmiyor Ne zaman yaðmur yaðsa ben seni özlüyorum Bir gün tutunup bir bulutun kanadýna Ýlk damlada avuçlarýma düþeceksin biliyorum
Nedir peki böylesine canýmý yakan Beynimi ve þuurumu örseleyen Olur olmaz gözyaþý döktüren Uykularýmý haram eden þey ne
Bilirsin Zordur gürültünün ortasýnda sessiz kalmak Sessizliðin içinde haykýrmak zor Yakarak gemileri Hatta denizleri Hiçbir þeyi ve hiç kimseyi umursamadan Ateþten gömleði giyinmek zor
Belki de artýk nabzýna dokunup vaktin Atlarý pervasýzca koþturabilmeli Geleceðin aynasýný yüzümüze tutup Suretleri gölgelerden ayýrarak Doðru yanlýþ bizden yansýyan ne varsa Görmeli
Bir somun ekmek gibiyken gece Önümüzde diz çökmüþken uçurumlar Ve adý deliye çýkmýþken sevdamýzýn Atlayýp Ölmeli
Sosyal Medyada Paylaşın:
izmirim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.