KELEBEKLERİN AŞKI

Gökte ayýn ondördü,pýrýl pýrýl bir gece
Altýnda çiçek dolu,cennet gibi bir bahçe

Süzülüp bu bahçeye,renkli iki kelebek
Kondular birer dala,uzaklardan gelerek

Kanatlarý rengarenk,gözleri kahverengi
Yaratan yaratýrken,vermiþ bütün ahengi

Evvela bakýþtýlar,süzerek gözlerini
Sonra bir titremedir,sardý bedenlerini

Bilmem nekadar sürdü ki bu sessiz konuþma
Böyle bir aþký muhabbetle biten tanýþma

Bahçedeki kuþlar da seyrettiler bu hali
En güzel naðmelerle,þakýyýp ney misali

Naðmelerde gizlenen sýrrý o büyük aþkýn
Terennümüydü sanki ,çalan ilahi meþkin

Her þeyin bir sonu var,lakin dünyada heyhat
Kelebeklerin ömrü bir kaç gün bir kaç saat

Derken zamaný geldi açan güllerde soldu
O rengarenk uçuþan kelebekler kayboldu

Sonra kuþlar da sustu,bir bir uçup gittiler
Sevgiden mahrum kalan o yeri terkettiler

Bilmiyorum nekadar zaman geçti aradan
Seneler sonra bir gün geçtim yine oradan

Ne o bahçeden eser,ne o zümrüt aðaçlar
Ne o þen kelebekler,ne de bir tek çiçek var

Tema Sabit Özenç
Þiir olarak yazým
Orhan Altýnbaþak





Sosyal Medyada Paylaşın: