izin almak için deðil
haberin olsun diye söylüyorum
seni çok ama çok seviyorum..
iþte aþk diye baþlýyorum satýrlarýma
her hecesinde adýn yazýyor dudaklarýmda
belki hiç gelmeyeceksin biliyorum
belki hiç girmeyeceksin yüreðime
belki yýllar geçse bile
rengini bile bilmeyeceksin gözlerimin
usulca, uzaktan sevilecek,
ama hiç görmeyeceksin beni..
umudum deðilsin, çünkü hiç umut etmedim seni
ben hep senin, hep sendeydim nasýl olsa
belki dokunmak zor sana, belki saçlarýn imkansýz
olsun, kokunu merak edip özlemek bile
nice fýrtýnayý susturdu içimde..
bazen de bir demet gül hayal ediyorum
usulca sana uzanýyorum, mutlu oluyorum
tabi bazen de biraz buruk bakýyoru hayata
sakýn ha yalnýþ anlama, aðlamýyorum
sadece seni biraz fazla seviyorum
üþüdüðüm günler de oluyor elbet
ve hemen ardýndan kapý çalýyor ansýzýn
sana diye kendime gönderdiðim mektuplarýmla
bir postacý giriyor içeriye, ýsýtýyor içimi
güneþ doðuyor gözlerime
hani sana yazdýðým o mektuplar vardý ya
onlar gelmiþti kendime
hep sana yazýp, kendim okumuþtum
ve yine kendim cevaplayýp sana yollamýþtým
bak yine onlar geldi
yine yaz geldi, yine baharlar var kalbimde
akþama sabaha derken,yine sabah oluyor
ve bir fincan kahve yudumluyorum seninle
sen yoksun biliyorum, ama hep olduðunu sanýyorum
belki haberin yok, olsun
ben yine de seni çok seviyorum
güzel olan karþýlýksýz sevmek deðil mi?
yýllar geçse bile büyüsüyle büyümek deðil mi aþk?
belki görüyorum
belki yetmiyor ama en azýndan týlsýmýnda seviyorum
özlemi, hasreti ve aþký, hiç ayrýlmadan yaþýyorum
ne güzel deðil mi?
sen istemesen de, bilmesen de seviyorum
sen gelmesen de, görmesen de seviyorum
izin almadan, sormadan, dokunmadan
aðlayýp, aðlatmadan seviyorum
ne garip deðil mi?
nefes aldýðýný bilerek yaþýyorum
gün olur bir kentin her hangi bir caddesinde
farkýnda olmadan karþýna çýkarým ansýzýn
yan yana veya karþýlýklý bir an gelirse eðer
çevrene bak hemen, sana bakan, seni izleyenlere bak
böyle bir aþký cennet sanýp gelmek isteyenleri izle
gözlerini bir an olsun senden çekmeden
saatleri sende durduran insanlar göreceksin
dostoðru sana bakýp zamanda duracaklar
tutulup aþýk olacaklar o güzel gözlerine
ve sonra bir yanda, ya da kýyýda bir köþede
sana hiç bakamayan
gözlerini ýsrarla senden kaçýrdan birini görürsen
iþte o zaman gerçek aþký tattýrdýðýn
ve karþýlýksýz, nedensiz, sebepsiz sevebilen
bir kalbe þahit olacaksýn
vurcaksýn aklýný bir anda düþlerine
umursanmadýðýný düþündüðün bir anda
gerçek bir aþký görüp öðreneceksin
ama yine de bilmeyeceksin
bilme en iyisi,
neden mi?
senden baþkasýný sevemeyecek kadar
nasýl kör kalabilmiþ ise kalbim..
sana bakamayacak kadar da dolmuþtur,
kör olmuþtur þu gözlerim…
.
.
.
Mawish
.
.
.
BÝLME EN ÝYÝSÝ – Mawish Þiirleri