yavaş yavaş çözülüyorum,,,

Yarýlacak yüreðim
Kendi çemberimde
Bir gün daha
Geçiyor ömrümden
Bu gece...
Fýrtýnalar kopuyor
Geçmiþ onca yýllarýn ardýndan




Zaman geldi
Artýk gitme vakti
Ruhumda satýr boþluklarýný
Hala çözemedim
Gözümü açtýðýmda
Þafak henüz söküyor



Bana ait ne varsa
Her bir nokta
Bir araya gelerek
Karþýmda bana bakan
Bir çift gözüm
Bir ben kaldým kendi kendimle



Her daim
Tutunacak bir dal aradým
Ardýndan yine
Hiç vazgeçmeden
Eðilip,bükülmeden
O ay yüzlü cemalini görmeden



Ve gidiyorum iþte
En derin uykumda
En uzak kuytularda
Kendi kendime çözülüyorum
Kelimesiz,cümlesiz,sensiz kaldým





sevay



Sosyal Medyada Paylaşın: