Zaman; Yalnýzlýða savrulmuþ ayrýlýk yapraðý bir vakit
O vakit ki; Kuþ tüyü yastýkta uzayan, tüyü bitmemiþ yýllar aciz kalýr. Ve kurþun kelepçelere vurulur, hýrçýn saatler;çil çil
Bu vakit ki; Þefkat katýnda nazlý bir kýsrak yavrusu; kýmýzla beslenen göz nuru dakikalar. O göz nuru ki;bedeni gül yaðýnda kavrulan bir tomurcuk yapraðý.
Þu vakit ki; Zaman,yitik bir çocuðun yüz karasý kaybolmuþluðu;ara sokaklarda. Ve yahut loþ çaðýnda soluksuz birer karanlýk korkusu bu aydýnlýk
Her vakit ki; Eþref bir takvim ayýnýn son günü, son yapraðý;sapsarý yaþanmýþlýk Meþrebi kýrýþmýþ bir kumaþýn buruþmuþ astarý bütün inanmýþlýk
...Vakit;
Beþ vakit ki; Namazdýr bu; can canan olur varýr mevlaya O zamandýr bu; gönül seyran olur erer manaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Halil Türk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.