Karin

Suskun bir tarihin
Yaðmur izli fotoðraflarýndaydýn sen
Ve bilmem ki...
Gözlerim hangi fýrtýnanýn adýyken
Hangi ruhun koruna ateþ oldun sen



Öðrenilmezdi oturulmadan
Ayaðý kýrýk sandalyede
Sallanýr gibiydi tüm umutlar
Ve camý olmayan kýraathaneden
Nasýl gelirdi sýcak yudumlar



Bir gri bulut üfledi bu dudaklar
Alabildiðine içten
Alabildiðine derin
Ve düþen son esir gibi
Alabildiðine teslim



Bir esaret düþtü yýllardan
Çaðrý parmak uçlarýmda bir karin.




Sosyal Medyada Paylaşın: