Ayrılık treni...!

Yýllar önce geçmiþti burdan,ayrýlýk treni,
Yok etmiþti gönlümü,öldürmüþtü beni,
Kara duman tütmüþtü bacasý,acý çalmýþtý sireni,
Beni nefessiz býrakmýþtý,bindirince seni,

Onadan sonra yýllarým hep hüzünlü geçti,
Gönlüm aðlamaklý,Gözlerim devamlý meçti,
Ayrýlýk hep beni,içerimden kesti,biçti,
Nefessiz býrakmýþ kara tren,bindirince seni,

Yokluðunda hep o dumanlý daðlarla dertleþtim,
Bazan çok efkârlarýndým,bazanda canýmdan geçtim,
Son günüm öncekinden daha dertli bitti,
Nefessiz býrakmýþ kara tren,bindirince seni,

Yýllar geçti saçlarým aðardý,karardý benzim,
Çürüdü avludaki,ismimizin yazýlý olduðu kilim,
Ömrüm aðlamaklý geçti,lâl oldu artýk dilim,
Nefessiz býrakmýþ kara tren bindirince seni,

Mehmet Kýlýçel
20.01.2015
Sosyal Medyada Paylaşın: