Bütün sabýrsýz sabahlarým Ve Nefessiz Güç bela, soluk soluða gecelerimin Bir anlamý olmalý...
Gecenin üçünde, ayazda Pencere kenarý bir düþteyim Nefesimin sesini duyabiliyorum Sen uyuyorsun, kainat uyuyor...
Bu siyah, bu zifiri karanlýk kadar güzeldir Ellerin Þayet uyuyorsan...
Benim kadar bile çaresiz deðiller Hiçkimse Gelemiyorum Sen de gelmiyorsun. Sende benim düþündüðüm gibi O bir adam varmýþ adýný öðrendim Onu mu düþündün geçen gece Nasýl dualar ediyorsun bilmiyorum ama Güç bela ettim sabahý, soluk soluða Ayazdý hiç unutmuyorum Ýki melek uyandýrdý beni Uyur uykumdan Simsiyah Adýný fýsýldadýlar kulaklarýma Baðýra baðýra Söktüm attým yaralarýmý Adýnýn baþ harfini yazdým yastýðýmýn baþucuna Artýk gelmesende kafi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bykush Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.