sahne: rýhtým olay: ayrýlýk zaman: ölüm vakti kiþiler: vefalý koca, bekleyen ,seven eþ, bakýþlarýna ilk dogduklarýnda yerleþen huzunlerle tek kalan yetim minikler sebeb: aclýga mahkum olmamak ve harama el uzatmadan, denizin hýrçýn kollarýnda nimet aramak hemde en azgýn dalgalarýn ölüm naralarý attýgý bir sonbahar karadenizinde. ölüm nimet gibi denizin ta içinde degil dalgalarýnda...
sonuc : ölüm acý; ayrýlýk, hepsýnden kor acý... ve gözler... anne: iki damla, geride kalan iki koç yigiti için, çocuklar: mahsunluk kaderlerýnde var iken , ölüm katlanýlmaz ayrýlýðý salmakta minicik kalblerýne aglamak mý oda ne?...
ölüm: ana, baba, yar demeden ve dinlemeden gelen, alýp ,giden.....
Özcan ÇIRAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
edebiyatciCASH Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.