Gönül Dilinden Sürur Bahşetsen…

Ah þu dalgalar,
Yüreðimi daðlayan
Ve gözlerimden kan akýtan acý çýðlýklar

Neredesiniz,
Hangi aþkýn sezgisiniz,
Yýllara sâri sessizliðinizdedir korkular

Ýçli
Yakarýþlar baþlýyor, gözler
Hasretin didarýnda nefesleniyor, sükûttalar

Rotasý
Bilinmeyen bir yolda,
Umut bizarlýðý korkuysa, niyetlenip baþlama

Gözler
Süzüldükçe, dilim
Çekiliyor birden bire kendi sessizliðine ne var

Niye
Mahzunluk yüreðimde
Ve enginliðin yelpazesinde baþlýyor sýra daðlar

Aðlamak
Vaktidir, düþünmek
Akýl iþidir, hissetmekse gönülden gelir baðlar

Bilmem ki
Kime sesleniyorum,
Kayýplar sýzýsýndayým, ruhum hýçkýrýða baþlar

Gitme
Dur desen ve gönül
Dilinden sürur bahþetsen, bir nebze olsun gülsen

Bir lahzada
Heveslerimi derdest edip
Demlesem, ruhumun derinliðinde aþký nefeslensem

Artýk
Yeter desem, yýlgýn
Gönlümü hakikatin sesine teslim etsem ve göçsem

Artýk
Kalbi suskunluðumu,
Ruhumun düþtüðü kuyularý aþka býrakýp gitsem

Arif o ki,
Dünya kaygýsýný
Gönlünde sevdaya havale eder, nefsi aþikâr eðler

Ýlmin
Gailesiyle hukukun
Þevkine erer, meclislerde irfandan aþkla söz eder

Ne gýybet eder,
Ne gönül için ah çeker,
Derdin rahmet olduðundan gönüllere bahseder

Ömür denen
Nimeti aþkla ihsan eder,
Sevgi dilinin edebini önceler ve idrak için öðütler

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: