Ýçime bir karanlýk çöktü, etrafa bak yine kaçýþlar dayým, Gecenin yarýsýnda benim günüm baþladý farkýndayým. Saklar beni, örter üstümü alaca karanlýk. Ne garip insan kaynarken her yer nedir içimdeki tenhalýk. Hayal kýrýklýðýndan bir nefes alýp, ciðerlerime çektiðim yalnýzlýðým, Hadi git artýk sende yanýmdan, býrak tek baþýma kalayým. Geceler suskun, geceler hayal kýrýklýðý, geceler özlem Karanlýðý aydýnlatan yýldýzlarda arýyorum seni bir tanem. Sosyal Medyada Paylaşın:
Tayfun KARACA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.