KALABALIK (8)

KALABALIK (8)

Bir duygu selidir gönülden akan.
Gönül yalnýz kalmýþ sel kalabalýk.
Bir büyük sevdadýr aklý býrakan.
Beden yalnýz kalmýþ dil kalabalýk.

Gündüzler aydýnlýk gece karanlýk.
Büyük esarettir þimdi yalnýzlýk.
Adaletin adý olmuþ haksýzlýk.
Hak aranmaz olmuþ zül kalabalýk.

Ýster yedi ister yetmiþ yaþýnda.
Ýþinde gücünde ekmek aþýnda.
Þöyle sözü geçen aklý baþýnda.
Arayýp durasýn bul kalabalýk.

Bakarsýn havaya gökyüzü parlak.
Yaðmaz olmuþ yaðmur kurumuþ toprak.
Arama dallarda yeþil bir yaprak.
Güz geldikten sonra dal kalabalýk.

Yakýlmýþ ormanlar kýraç tarlalar.
Betonlaþtýrýlmýþ yeþil alanlar.
Ha bir de türemiþ ranta konanlar.
Bütün kentler ýssýz yol kalabalýk.

Nerede karakýþ nerde serin yaz.
Geceden gündüze doðuyor ayaz.
Kurumuþ çiçekler kýrmýzý beyaz.
Bir araya gelip ol kalabalýk.

Zayi Ozan yangýn vatanýmýzda.
Þehit olmuþ caný cananýmýzda.
Kan ile yoðrulmuþ bayraðýmýzda.
Ay ve yýldýz üzgün al kalabalýk.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 15/01/2015 Perþembe
Yayýn : 19/01/2015 Pazartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/894152/

Sosyal Medyada Paylaşın: