MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
 
AĞLAYAN BAHÇE
nur49

AĞLAYAN BAHÇE





Beyaz kerpiçten bir ev, yeþil bir bahçe,
Aðaçlarda, kuþlarda esrarlý lehçe.

Yerlerde boyun eðmiþ mor menekþeler,
Edâlý sümbüllerde güle iþveler.

Dallarda iri iri etli kirazlar,
Sandým kan kýrmýzýsý dolgun dudaklar.

Armudun güçlü kolu sarmýþ elmayý,
Rüzgâr estikçe sanki çeker halayý.

Ortada koca havuz, büyük pervâne,
Böcek, kuþlar, arýlar; amma hengâme.

Gölgelerde neþ’eli kalabalýklar,
Mangallarda kýzaran alabalýklar...

Yavaþ yavaþ inince akþam loþluðu,
Gölgelerin, içlere iþler boþluðu.

Güne vedâ ederken el edip kuþlar,
Terkediliþ türküsü hüzünle baþlar.

Âniden ürpertince lôþluk, serinlik,
Geri kalan kopkoyu neftî derinlik.

Yalnýz kalýp yüreði daðlayan bahçe,
Gittikçe ýssýzlaþan, aðlayan bahçe...

Hâlenur Kor
Sosyal Medyada Paylaşın:


nur49 Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri

BİR ÇİFT GÜVERCİN MİSÂLİ DOĞRULUK GİBİ YOKTUR BİR ÇİFT GÜVERCİN MİSALİ BİR ÇİFT GÜVERCİN MİSÂLİ PAPATYALI, MİNELİ KIR ÇİÇEKLERİ... YALNIZLIĞIN SESİ... KİMSESİZLER... KİMSESİZLER İSTANBUL AĞLARKEN, İSTANBUL GÜLERKEN SEVGİLİ MAVİŞ'İM NİMET AY'A (akrostiş şiir)