Cefalar bir anaydı o kadın,

Koþarken uçsuz ovalarýnda Mezopotamya’nýn,
Yitirmiþti çocukluðunu,
Ve güneþi okþarken çýplak elleri,
Yalýn ayaklarýna batan diken canýný yakmýþtý,
Keselenmiþti hayatýn kiri,pasý,
Omuzlarýna bir yük olmuþtu,
Gencecik yaþýnda,

Oysa onunda hayalleri vardý,
Dikerken mavi gök yüzüne,mavi gözlerini,
Ýkizi gibi hava atardý,
Beyaz bulutlarýn arasýndaki maviye,
Bir bir acýlara þahit olmuþ
Çektiði çileye nöbet tutmuþ gözleri,

Ne sevdasý vardý belki
Ne umutlar beslemiþti kim bilir,
Belkide tutmayan dilekleri vardýr haktan dönen,
Þimdi gençliðini yitirmiþ,
Terk edilen yapayanlýz kalmýþ,
O küçücük hayallele mutlu olana mavi çocuk,

M,Kýlýçel
16/10/2014
Sosyal Medyada Paylaşın: