Defnefne yapraklarını ört ruhuma ey rüzgarı öpen kadın akasyameral
Defnefne yapraklarını ört ruhuma ey rüzgarı öpen kadın
en güzel þarkýlar taþ plaklarýnda olur gülüm taþlaþmýþ yürekte deðil ýtri bile sevdaya yaz dememiþken sen nasýl zemheriyi yaþatýrsýn bahara ki kadim bir öðretinin baþ rolündeki iki yüreðin peteðindeyken aþk
anýlar naftalin kokulu kadife kaplý kutuda pusuda puslanmýþ zaman bir tutam zencefil tozu anýlar gibi buruk eskiciye satýlan düþler þimdi antika deðerinde bilirsin bilirsin de kar yaðan baþýn dikilir aþkýn önüne gülüm
masamda bol acýlý ezme o son lokma gibi nefis bir aþkýn tadý gizeminde sen yoksan tüm þiirler gölgesini yitirdi gülüm ellerimde soðuktan moraran sevdanýn izleri gibi ayrýlýðýn taþ plakta sensizliðe býrakan melodiler suskun defne yapraklarýný ruhuma ört ey rüzgarý öpen kadýn
ah bir çalsa kapýmý aniden yosun tutan yüreðimdeki gizli sen yeþerse yeniden alev tutsa Anka kuþu düþlerimiz þöminede demlense aþk tadýnda kahvemiz ne olur geri dön ey rüzgarý öpen kadýn yeniden yazýlsýn bizim masalýmýz
Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.