SON MENZİL

Yürüyoruz durmadan,zaman ile el ele
Ayrýlacak yolumuz,varýnca son menzile
O gidecek yoluna,biz orda kalacaðýz
Zamanla yolculuktan,artýk kurtulacaðýz
Tutsak ruhlar bu beden,kafesinden çýkacak
Bir daha haþre kadar,özgür hür yaþayacak
Menzile taþýyanlar,cansýz kalan bedeni
Düþünmek hiç istemez,ayni halde kendini
Taþýdýðý mevtayý,son duraða býrakýr
Ve tekrar kendi menziline doðru yol alýr
Bilmezki bu aslýnda,mutlu bir kurtuluþtur
Ýkinci bir aleme,ebediyyen doðuþtur
Sanmayýn kafesinden,kurtulan ruh kederli
O ebedi alemde,her þey çok daha renkli
Tutsaklýktan kurtulan ruh Rabbine þükreder
Tanrýya her niyazda,arý kalple þöyle der,
Dünyanýn dertlerinden,azad eyledin bizi
Fani olan her þeyden,arýttýn kalbimizi
Zamana veda ettik,özgür artýk ruhumuz,
Bu ebedi alemde,meleklerle komþuyuz.
Sakýn gönderme bizi,tekrar fani dünyaya,
Böyle yalvarýr ruhlar,her niyazda Tanrýya.
Bir ikinci aleme,kalpten iman edenler,
Yaklaþan son menzile,korkusuzca giderler

Orhan Altýnbaþak
Sosyal Medyada Paylaşın: