GÖRÜŞ

Bir yay gecəsiydi, hava qaranlýq,
Qovuþdu qəlbimiz sanki bir anlýq.
Çoxdanýn həsrəti silinib getdi,
Elə bil kainat bizimçün itdi.
Döyündü, bir vurdu ürəyimiz də,
Donduq həyacandan, duruxduq biz də.
Bir müddət dinmədik sakit gecədə,
Naðýla bənzərdi gör bi necə də.
Pozdu sakitliyi vuran qəlbimiz,
Yuxudan ayýldýq, elə bil ki, biz.
Lal kimi baxýþdýq bir müddət belə,
Dinməyə çatmýrdý cürətim hələ.
Elə bilməyin ki, sözüm yox idi,
Yox, sözüm qəlbimdə həddən çox idi,
Söhbəti açmaða imkan da vardý,
Deyib-danýþmaða vaxt da çatardý.
...Lakin, nə yar dindi, nə mən o gecə,
Görüþ baþa çatdý sakit, gizlicə.
Deyin, bir ehtiyac vardýrmý sözə,
Nə vaxt ki dikilib sevən göz-gözə!?
Bizim də “dinirdi” yalnýz gözümüz,
Dilsiz də çatýrdý qəlbə sözümüz.
Dinib-dinməsək də bu görüþdə biz,
Qovuþdu ömürlük sevən qəlbimiz.

Sosyal Medyada Paylaşın: