Ah Şu DiNek

Yok þimdi orada kimse,
Biri uðrasa, biri gelse.
Þimdi kim bilir herkez nerede,
Biri mezarda, biri þehirde.

Eskiden dolu dolu evler,
Yaþlýlarýmýz sokakta gezerler.
Birkaçý baða giderler,
Nerede þimdi o nineler.

Bir evin daha söndü bacasý,
Duman tütmez geldi karasý.
Bu geçmeyen gönül yarasý,
Buda hayatýn büyük acýsý.

Gittin dönüþü olmayan yere,
Seslenesem duyarmýsýn dede.
Dede diye seslenirdim baðlara,
Baðýrsam þimdi kimse ses vermez be dede.

Altý arabaya doluþurduk hepimiz,
Hepimizde seni görmek için geliriz.
Artýk gelsekte göremeyiz, hiç birimiz,
Mezarýn baþýnda kan aðlar içimiz.

Saat sabahýn beþinde,
Güneþ vururdu, evine.
Kalkýp gitmen damýna,
Ne çok anlam katardý hayatýna.

Þimdi gitsem Dineðe, anlamý yok,
Her yeri gezsem yine tadý yok.
Artýk bizim için pek bi manasý yok,
Her þeye raðmen manevi deðeri çok.




Sosyal Medyada Paylaşın: