Ya

Yaþama tutunup dal olmak için,
Hikmet topraðýnda çürüyoruz ya.
Arif olan anlar, sözümüz niçin?
Her fikri meydana sürüyoruz ya.

Dikenle gülünden kokular derip,
Haktan hakka nefes alarak verip,
Daðlarda kar olup, çölde yeþerip,
Deryalar içinde yürüyoruz ya.

Ehil olmayana acýdýr bu su,
Aklý zahirlere kuruyor pusu,
Alay etse bile çok insan usu,
Bilinci bu yolda yoruyoruz ya.

Maddeden mananýn içine dalýp,
Bütün yüzgeçleri derine salýp,
Daireyi gezip, merkezde kalýp,
Ýlk ahdi misaký koruyoruz ya.

Ýnci cevher olsun diyerek mader,
Muvahhitten geldi en güzel haber,
Her þeye yazýlmýþ ezeli kader,
Ne derse orada duruyoruz ya.

Narý cehennemde, baðda bahçede,
Cananý görerek her bir veçhede,
Beden kýyam rükû, baþlar secdede,
Kaþlarý ortadan vuruyoruz ya.

Narýyla nuruyla ciðerler yakan,
Kan deðil damardan, sevdadýr akan,
Aþký ezeliden bize hafakan,
Yürekleri ona buruyoruz ya.

Kendi aþikârken bize aratan,
Böyle murat etmiþ yokken yaratan,
Zaman ile mekân kalktý aradan,
Yaralýyý ana kuruyoruz ya.

16.01.2015…Mustafa Yaralý





Sosyal Medyada Paylaşın: