SON VEDA

Yine bir akþam üstü, yorgun adýmlarýmla, güneþ batarken
Gözlerim hüzün ve yaþla dolu, kahrolarak hep için için
Güneþin son ýþýðý bir kor misali yüreðimi yakarken
Boynu bükük geçtim kapýnýzdan seni son bir kez görmek için

Küçük sadýk köpeðiniz saldýrdý bana yine acýmasýzca
Seni benim gibi bir mecnundan koruyordu kendi aklýnca
Ýþte o an bedenim titredi baþýmý kaldýrýp bakýnca
Direndim ölüme seni son bir kez görmeden ölmemek için

Lakin yoktun, göremedim seni kapýnýz açýlmadý bile
Nice isyanlar nice feryatlar o anda geldi de þu dile
Gözlerim pencerelere tüller arasýna kaydý… Nafile
Sevdamdan güç aldým seni görmeden oraya düþmemek için

Ne ýþýk yanýp söndü, iþaret olarak ne tüller oynadý
Ne kapý açýldý nede yola bakan pencere aralandý
Yaþ dolu gözlerim her tarafa baktý da seni bulamadý
Ayaklarým hep geri gitti seni görmeden geçmemek için

Uzaklaþtýrdý yorgun adýmlarým alýp götürdü bedenimi
Ayýrýp ta orda koydum gözlerimle birde yüreðimi
Acýsýna dayanýlmaz dertlerle doldurarak kalbimi
Yeminler ettim seni görmeden bu dünyadan göçmemek için

Yaktý hasretin, saplandýn yüreðime keskin býçaklar gibi
Gözlerime kýzgýn miller çekildi dünyam kör kuyular gibi
Ruhumla bedenim yanyana kazýlan derin mezarlar gibi
Ölmeyeceðim iþte seni son kez görmeden girmemek için

Sosyal Medyada Paylaşın: