Yýllar yýlý haykýrdým, duymadýn ki sesimi, Tellal mý çýkarsaydým, aþkýmý duyursun yar! Bir tatlý gülüþünle, kesmiþtin nefesimi; -Sevda tohumlarýnla, kalbimde büyürsün yar, -Ben sevdanla yanarken, sen nasýl uyursun yar?
Sen ki gittin gideli, ben de yitirdim usu, Acýlar geldi çöktü, yüreðime doðrusu, Þiirler yazdým sana, bak kitaplar dolusu; -Gönül kapýmý açtým, dedim ki buyursun yar! -Ben sevdanla yanarken, sen nasýl uyursun yar?
Yazdýðým her þiir de, her mýsra, her hece de, Sen vardýn çözülmemiþ, binlerce bilmecede, Aklýna gelmediðim, yattýðýn her gecede; -Uykunun bir yerinde, gözlerin seðirsin yar, -Ben sevdanla yanarken, sen nasýl uyursun yar?
Bir ömre bedel olan, gülüþüne hasretim, Ceylan gibi sekerek, geliþine hasretim, Bitmeyecek bilirim, sensizlik esaretim; -Ruhumda fýrtýna var, sana kim duyursun yar! -Ben sevdanla yanarken, sen nasýl uyursun yar?
Meyvesiz aðaç gibi, bu dünyada kök saldýk, Ne birlikte gün gördük, nede bir murat aldýk, Biriken göz yaþlarý, koy verip yere saldýk; -Ne istese verirdim, emretsin, buyursun yar, -Ben sevdanla yanarken, sen nasýl uyursun yar?
15.01.2015 Avni Temiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
avnitemiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.