Bir zamanlar benim de bir ailem vardý
En çok da beni severlerdi
Ömrünün baharýný bizlere verdi
Her baharýn bir kýþý vardý
Hava bulutluydu akþam tez oldu
Zalim felek acýmasýzca örmüþtü aðýný
Yaþamý doymamýþtý iþler bitmemiþti dinlemedi
Düþünemediler geride kalanýn halini
Katlanmak zorunda kaldý kara topraðýn fendini
Bizlerden daha samimi oldular toprak ve taþlarla
Erkenden dönüþü olmayan yolculuða çýkacak ne vardý,
Daha önce gidenlerin hangisinden haber geldi
Biliniyor ki bu gidiþin dönüþü yoktu
Her zamanki gibi çabalar boþuna bileti kesilmiþti
Hangi giden iþini bitirmiþti hepsi de yarýda kesti
Hepsinin gözü arkada hepsi gönülsüzdü
Yine de kefen hocalarýn acýmasýz ellerinde
Ve yine evin içi kalabalýktý
Giydirdiler son kez beyaz elbisesini
Götürdüler büyük üzüntü ve yas ile
Býrakýp geldiler bir daha gelmeyecek bir yere
Baþ saðlýðý dilediler gözyaþlarý ile
Hiçbir giden gibi onlar da dönmediler geriye dönmediler geriye
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.