Annesiz Anne

Anneciðim...
Anne..
Söylemeyi en çok sevdiðim,
ama kimseye söyleyemediðim
iki kelime.

Seni düþünerek uyudum
Geceler boyu.
’Annem’ diye uyandým rüyalardan
Sensiz sabahlara.
Hayalin bile ne güzel anneciðim,
Seni tanýnýdýðým resimlerinden.

Yatamadým dizlerine,
Yakýn olamadým sýcaklýðýna,
Papatyalar takamadým saçlarýna
Seremedim gülleri yollarýna
Anne.

Benim caným Annem,
Göz açarken dünyaya ben
Çýðlýklar içinde,
Sen yüzümü göremedin bile.

Bu mu adaletin dünya?
Var mý annesiz kalmak doðduðunda?
Ne biçim hediye bu böyle
Anneler Günü’nde
verdiðin anneme?

Yaþlar dolar gözlerime,
Bir boþluk büyür içimde.
Annesiz bir anneyim þimdi
Anneler Günü’nde.
Sosyal Medyada Paylaşın: