(1994 yýlýnda bir deniz kazasýnda kaybettiðim Oðlum Cüneyt’e aðýt)
Durgun sudan bakan çocuk gözleri
Dalgalar kâh çýðlýk getiriyor sahile,
Kâh gülücükler...
Gök de aðlýyor,
Göðün gözyaþlarý dökülüyor denize,
Her damlada acýlar halka halka büyüyor, yayýlýyor,
Keskin bir acý doluyor genize...
Kýyýya vuruyor hýçkýrýklar,
Deniz kabuklarýna saklanmýþ ümitler,
Tahta parçalarýyla sarmaþ dolaþ gülücükler.
Acýlarýný balýklar yutmuþ,
Yüreðini örselemiþ kumlar bir ileri, bir geri,
Duygularýna gem vurmuþ...
Kâh bir balýðýn gözünde bakýþý,
Kâh suya vuran gün ýþýðýnda.
Ýstiridyedeki inciler gözyaþý.
Hüzün þarkýsýný getiriyor dalgalar,
Getiriyor ninnisini sesinin.
Aðýtýna karþýlýk veriyor kayalar,
El sallýyor karanlýk bir köþeden,
Hazin bir iç çekiþ duyuluyor yankýlarýnda,
Aðlýyor gibi bir kuytuda...
Hâlenur Kor
5 Aralýk 2001 Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.