Anasız On Yıl
Hasretinle geçti koskoca on yýl;
Bu kara topraða gireli, anam.
Nasýl unuturum ben seni nasýl?
On senedir içim çýralý, anam.
Sensiz yaþamaya alýþamadým
Yaþýyor olsam da, kalmadý tadým
Þehirde, yaylada seni aradým;
Bulunmaz gönlümün maralý anam.
Senin yaylan Ayvan, Gökoluk, Suna
Vardým baktým eller konmuþ yurduna
Birdenbire gittin doymadým sana;
Yüreðim bu yüzden yaralý anam.
Takardýn önlüðü, koyun saðardýn
Bebeðini þelek yapar baðlardýn
Bazlamayý sütyüzüyle yaðlardýn
Edepli, þefkatli, töreli anam.
Kokularýn hasý ana kokusu
Yoðun olur âþýklarýn duygusu
Sevgin emsalsizdi, sütün bengisu;
Hayat bu dünyada süreli anam.
Mehmet Postallý / 13.01.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Postallı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.