hüzün şairi
YIKILDIĞI YERDEN TOZAR İNSAN
hüzün şairi

YIKILDIĞI YERDEN TOZAR İNSAN


YIKILDIĞI YERDEN TOZAR İNSAN




Hep yıkıldığı yerden tozarak gider insan
Baki değilken dünya sağlam kalır yerin san

Usumun koyağında çizerken bir nirengi
Kaykılınca düştü san gönlümün tesettürü
Söküp aldı küp zaman kalbimdeki firengi
Daireydi mazi hiç olmadı reset türü
Maviyle karelerim sandım kurşuni rengi
Usumun koyağında çizerken bir nirengi

Hiçlik savaşında hep duraksadı ereğim
Düşünceler düşlerle sıvar fikirlerimi
Ruhun doygunluğuydu fıtratıma gereğim
Aması yokken dünün yakar zikirlerimi
Ey ömür yıkıl artık sonsuzluğa ver eğim
Hiçlik savaşında hep duraksadı ereğim

Kırılır ayna gibi çıkmazlarda dirayet
Sandim ki çeliktendi meğer paslı demirmiş
Ah çaresiz ederken yokluğuna sirayet
Saf yerine koyulmak hep sabrımı kemirmiş
Şükrüme sığındıkça baştacım kadir ayet
Kırılır ayna gibi çıkmazlarda dirayet

Yakada rozet taşır pensleri sökük avaz
Bir nefeslik ömürmüş yıllardır kürüdüğüm
İçimde fokur fokur kaynar dururken kavaz
Meğer şiirmiş benim tenimi bürüdüğüm
Başı buyruk yürek de sevdaya dair kav az
Yakada rozet taşır pensleri sökük avaz

Kimse farkında değil sırtı taşır hörgücü
Bahanesi bol olur vicdanı kıt zümrenin
Bakmaz kendi haline edep adap görgücü
Dili gıybet kuyusu izin sürer umrenin
Kulluk baki olursa ahirette gör gücü
Kimse farkında değil sırtı taşır hörgücü

HÜZÜN ŞAİRİ: N Y

14:17 13.09.2014


Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.