SOLUK ZAMANA KALDIK:(
soluk bir zamanýn peþinde
adýmlarým çocukluðuma götürür beni
anýlar beyaz piþkin bir kar altýnda
sanki günü günden þaþýyorum
suratý ayaza kesmiþ evler
bir kaç odun parçasý son nefesini vermek üzere
ben ise,kül koz arasý
sanki aný anýdan yaþýyorum
iþte böyle baþladýn
üþümenin yüreðimdeki titreyen yansýmasý
demlenen çayýn tadýda geçik
avuçlarým açýlýr sefaletin sonrasý dualara
yakasý açýk geçmiþimin
sanki teni tenden piþiyorum
çocuktuk köy evleri kýzýla kýzýl
evin bacasýnda
baþýný alýp giden bir duman vardý
sanki yaný yamandan üþüyorum
ne güzeldir sýra sýcacýklýk
deme fikrine pek inanmadým
çünkü yanan giz parçalarý
dumaný boðuk boðuk salmýþtý semaya
sanki dumaný dumandan aþýyordu
eve gitme telaþým
yerini uzayýp giden
sýcak memleket öykülerine býrakýr
býrakmasýnda ne yapsýn
sonra bunun gecesi var
yandým anam
sanki caný zeminden deþiyordu
yorgan ince tüle tuhaflanýr
ayaz soluyan bedenimin alýþmasý
pekte bilenmesede
ve sokulur bu sefer hayallerim
yazdan kalan
her hangi bir güne
sanki dünü bu günden düþüyorum
12-1-2015
ist
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şadiye gürbüz(zaralıcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.