Hani ilk yürümeye baþlar ya Bir çocuk Öylesine korkak Öylesine mutlu Düþmeleri vardý Yürümeyi öðrenmesi vardý Bir çocuktum Aþkýma Uslanmazdým Ben koþardým gülüþlerine Soðuk bir akþamda Sýðýnacak yer ararsýn Ayazýnda kalýp Ölmemek için Ýþte öylesine sýðýnmazdým Sahipliðine muhtaçtým Hep öyledir aslýnda Sarýlmaktýr o þefkatli Kollarýna Ellerini tutup geçmekti O ötedeki varýlmak istenen Umutlara Varmaktý seninle Engelleri görmeden Düþüp kalkmalara aldýrmadan Gözlerine bakýp O gül yüzünle AÞK’ýn sarhoþluðu ile Deðil Ýnandýðýn umut gibi Hedeflediðin davan gibi Engellere körelmek gibi Almaktý beni Acýlarla, sevinçlerle Almaktý beni O yýðýntýlar altýndan Ellerinle devam etmekti Þimdi yürümek Yarýn koþmak için Umutlarýmýza
...Hakan Kumcular...
Sosyal Medyada Paylaşın:
hakan kumcular Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.