Sevmiyorum Seni İSTANBUL.

Sevmiyorum Seni ÝSTANBUL.

O; kadar hüzünlüyüm,ki, o’kadar.!
Bu þehirde,býrak durmayý yaþamayý,
Benim ölmeye, ölmeye mecalim yok.!
Bir dokunsalar;hüngür,hüngür aðlayacaðým.
Sevmiyorum,sevmiyorum seni ÝSTANBUL.

Ne çocukluk,ne gençlik, ne ergenlik,
Verecek benim neyim, neyim kalmýþki.?
Yýllar mapus, bitmiþ dört duvar arasýnda.!
Bu þehir,de;tutunacak benim nem kalmýþki.?
Sevmiyorum,sevmiyorum seni ÝSTANBUL.

Saça ak,hastalýk bedene musallat olmuþ,
Köyden ýrak;gözden,gönülden ýrak,
Ana baba,dan uzak,sevgiye kurmuþ tuzak
Benim bu þehri, sevecek,nedenim,mi varki?
Sevmiyorum,sevmiyorum seni ÝSTANBUL.

Duruyorum bu þehirde,ben mecburen zoraki,
Doðrar,doðrar,doymaz,bitirecek beni, illaki ..!
Kesmiyor,kesmiyor,kesmiyor ulan,kesmiyoor,
Olmuþum artýk hayata ben, kör bir limaki.!
Bu þehri; bu þehri sevmeye bir nedenim,mi var,ki.?
Sevmiyorum,sevmiyorum seni ulan ÝSTANBUL.

Yýlda, yýlda iki bayram gelir gidemem
Bagý bahçayý tarlayý,daðlarýný gezemem.
Burcu burcu kokan,çiçeklerini okþayýp sevemem.
Ecel gelse bile,resul der,aðýz dadýyla ,da ölemem.
Sevmiyorum,sevmiyorum,sevmiyorum seni ÝSTANBUL.


Heeeyy ÝSTANBUL,ÝSTANBUL
Hayatýmýn katili,duyuyormusun beni,
Sana diyorum..
Kiminin hayali,düþü oldun,
Kiminin kabusu,kiminin ekmek davasý.!
Kiminin eðlencesi,rakýsý,balýðý,mezesi.!
Kiminin rüküþ,u kimininde,evinden ocaðýndan,
Köyünden,ANA,dan,BABA,dan kopuþu.oldun
Sana ben ömrümü verdim ,
Yidin beni ,yidiin eeeeyy zalým ÝSTANBUL.ÝSTANBUL

Senin ben,senin ben,
Neyini,seviyim, kokuþmuþ,eeeeeyy ÝSTANBUL.

Ýti sende ,çakalý sende,arsýzý,soyaný sende,
Akrabalýðý bitirip,bacýyý gardasý sataný sende,
Ýnsanlýðýn yok, yok oluþu.ihanetin zirvesi,sende
Senin ben,senin ben neyini SEVEYÝM
Eeeey Zaliim kokuþmuþ ÝSTANBUL.ÝSTANBUL


" Benim bu þehri;
Benim bu þehri sevmeye bir nedenim,mi var.?
Bir nedenim,mi var, bir nedenim,mi var.."
Sevmiyorum iþte,sevmiyorum seni ÝSTANBUL

11 / 01 / 2015
Þiir:Resul Civcik

Sosyal Medyada Paylaşın: