Elimde bir bilet hayat peronundayým son trenin gelmesine sanki daha çok vakit var gözlerim çevremdeki insanlara takýlýyor sýrtlarý kamburlaþmýþ pek çoðunun yükleri benden de aðýr.
Sessizce iliþiyorum bir banka týpký hayatýn kenarýna iliþtiðim gibi yanýmda hüzünleri doldurduðum valizim benden de aðýr kaykýlýyor yanýma düzeltecek takatim yok olduðu yerde býrakýyorum düþlerim gibi yamuk.
hava soðuk gün ayaza kesmiþ ellerim ceplerimi ýsýtmýyor hep ýslak kalmýþ çünkü biletim cebimde mi diye kontrol ediyorum bir zamanlar sevdiðim yar/in gözyaþlarý dolanýyor parmaklarýma itiyorum öteye acelem var uðraþamam yalan dolan yaþlarla bileti kontrol edip týkýyorum cebime.
hep mi saatleri kovalarýz böyle hep mi bir beklenti baðdaþ kurar yüreðimizde.
yakama taktýðým ümit çiçeðini hýþýmla yere atýp eziyorum topuðumla her zaman üç yanlýþ bir doðruyu götürmüyor iþte kimsenin kendine ayar çektiði bir doðrusu yok aslýnda tek bir doðru var miadý dolmayan takvimlerde.
son dediðim nice trenlerini kaçýrmýþýmdýr ömrümün bunu da bekleme zamaným geçecek belkide beklemekten sýkýlacaðým her zamanki gibi en fazla elimi dudaðýma götürüp bir veda öpücüðü yollarým
kaderin yeni oyunu asýl þimdi baþlýyordur kaçan her son tren gelecek ilk trenin yolunu açýyordur kim bilir.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.